Rady

Dobre dostawalam od wrzesnia od moich przyjaciol, do ktorych sie nie stosowalam. To znaczy owszem, staralam sie ale mi to nie wychodzilo. Od niedawna natomiast cos sie we mnie przelamalo. Chyba punktem zwrotnym byla chwila, kiedy Munga pokazal mi zdjecie biustu tej swojej (hm jakies pomysly jakbytu ja nazwac) w rozowym staniku i przekazal co ona kazala mi powiedziec.

Wtedy do mnie dotarlo, ze ja do tego poziomu znizac sie nie bede. Mam o sobie ciut lepsze mniemanie. Potrafie zachowac jakies resztki dobrego wychowania i kultury osobistej.

W zwiazku z tym sie nie odzywam. Nie podoba mi sie co z tej mojej geby wychodzi wiec lepiej milczec jak sie nie ma nic milego do powiedzenia. Poza tym po co? Czy to cos to zmieni? Nic mnie juz z tym czlowiekiem nie laczy oprocz trojki dzieci. Patrzec sie na niego nie moge, bo mi powietrza brak i niedobrze mi sie robi. Doczekac sie nie moge, kiedy juz zniknie z mojego zycia.

Tak to juz jest teraz, ze wstaje rano: myju, myju. Zmywam twarz tonikiem, dalej krem pod oczy i na reszte zmarszczek. Prasuje wlosy jak mam czas i psikam po nich jakimis tam truciznami. Makijaz sobie robie i usiluje zwracac uwage na to, co wyciagam z szafy i na siebie wkladam, a nie jak do tej pory pierwszy wieszak z lewej strony. Gdybym mogla to chodzilabym codziennie na obcasach, niestety nie wydole przy tym ile musze dziennie przejsc i w jakim tempie. A szkoda, bo wtedy Munga siega mi do ramion i moge sie na niego patrzec z gory.

Tak, ze R. mozesz byc ze mnie dumna. Co prawda rzesy juz mi prawie wszystkie wylazly, ale staram sie jak moge. Musialam zaczac wstawac o 15 minut wczesniej, czyli o 5:30 zeby z calym planem wydolic, ale co tam przynajmniej wygladam jak czlowiek.
Waga spadla juz prawie do 70 kilogramow, nie pamietam kiedy tyle wazylam, bo nawet w liceum najmniej bylo 75.

Zobaczymy na jak dlugo wystarczy mi sil i samozaparcia.

Jak na razie motywuje sie piosenka:

 

http://www.youtube.com/watch?v=CevxZvSJLk8